http://www.google.pl/imgres?q=las+magic … 3,s:0,i:93

http://www.google.pl/imgres?q=las+magic … :100,i:286

http://www.google.pl/imgres?q=latarnian … 2,s:0,i:93

Wbiegłem galopem. Przeskoczyłem zwaloną kłodę i stanąłem dęba. Po chwili stanąłem na cztery nogi i kłusem pobiegłem przed siebie. W końcu położyłem się na brzuchu i zacząłem polerować róg o drzewo.

Po spiłowaniu rogu na ostro, zacząłem czyścić go o bok.

Wleciałam na skrzydłach,lecąc z Equestrii.Było to daleko stąd,a ja leciałam bez przerwy.Zmęczona,spadłam kilka kilometrów od jednorożca.Raczej było mnie dobrze widać,gdyż spadłam ze sporej wysokości...

Usłyszałem huk kilka kilometrów dalej. Galopem podbiegłem do leżącej na ziemi klaczy. Przytknąłem róg do jej szyi, zacząłem ją reanimować magią.

Obudziłam się.Byłam cała brudna i połamana.Miałam wiele zadrapań,ale nic mi nie było.Wciąż byłam bardzo słaba....

Po kolei przykładałem róg do złamań klaczy, lecząc je. Nie chciałem marnować magii na skaleczenia. Gdy skończyłem, odszedłem kilka metrów i zacząłem polerować róg o bok.

Wstałam.
-Dziękuję.Nazywam się Mi Amore Cadenza,ale mów mi Cadence.A ty?-ukłoniłam się.

-Castyl. - mruknąłem, również się ukłoniwszy.

-Czemu mi się kłaniasz?To ty mi uratowałeś życie.Nigdy nie spłacę swojego długu...-znów się ukłoniłam.

(ja muszę iść,papa)

-Przestań mi się kłaniać. - powiedziałem zirytowany.

(Ja też, pa)

-Wybacz,jeśli cię tym uraziłam...ale ja o prostu tak nie mogę...uratowałeś mi życie..-położyłam się i zaczęłam płakać.

Wleciałam. Wylądowałam, gdy usłyszałam czyjeś łkanie. Zaczęłam szukać tego kogoś. Znalazłam na podszyciu różową klacz z rogiem i długą, trzykolorową grzywą i ogonem. Nagle mój wzrok przyciągnął czarny kształt kilka metrów za płaczącą klaczą.
-Coś ty jej zrobił? - wysyczałam do Castyla.

-Dla twojej wiadomości, nic jej nie zrobiłem. Kazałem jej przestać mi się kłaniać, bo guzik mnie obchodzi, jak bardzo jest wdzięczna. A jeśli chcesz wiedzieć, czemu jest pokaleczona i leży na ziemi, to ci odpowiem, że spadła lecąc, prosto w drzewa. - odpowiedziałem głosem ociekającym jadem.

-To dobrze. - położyłam się przy klaczy i przyłożyłam do jej rogu mój róg (na avatarze go nie widać, ponieważ potrafię go maskować). Poczułam przepływ siły i magi, z mojego ciała, przez mój róg, do ciała klaczy, taką samą drogą. Wkrótce powinna czuć się jakby dopiero co się obudziła z odświeżającego snu. - Castyl, ty instynktownie tak rymujesz? - spytałam, nie patrząc na byłego partnera.

-Ja nie rymuję. - wycedziłem przez zaciśnięte zęby, po czym wybiegłem cwałem.

(Muszę lecieć)

Westchnęłam. Znałam przecież charakter Castyla i wiedziałam, że zaufanie mu równa się wzięciu bardzo silnego i uzależniającego narkotyku. A jednak wciąż go kochałam...
(Ok, pa)

Przestałam płakać.Uśmiechnęłam się do nieznajomej klaczy,łzy wciąż spływały mi po policzkach.Poczułam się o wiele lepiej.
-Dziękuję...-powiedziałam,patrząc na nią z wdzięcznością.-Widzę jednak,że coś cię trapi...Mogę wiedzieć co?-uśmiechnęłam się.-Może mogę jakoś pomóc?

-Ja i Castyl byliśmy kiedyś parą. - wyjaśniłam. - Czujesz się już lepiej?

-Tak,dziękuję....?-spytałam,nie wiedząc jak klacz ma na imię.

-Jestem Ayla, Alfa tego stada. A ty? - spytałam, skłaniając głowę.

-Och..Ja jestem Mi Amore Cadenza,w skrócie Cadence.-wstałam i ukłoniłam się.-Jescze raz dziękuję.

-Nie ma za co, Cadence. Gdyby nie Castyl, nie dotarłabym, tu. Dopiero, gdy użył mocy, poczułam, że muszę tu przyjść.

-W takim razie,ponownie dziękuję,Castylu.-już miałam się mu ukłonić,ale opanowałam się.

(Castyl wybiegł)

Chciałam się ukłonić,ale nie zauważyłam,że Castyla nie ma.Poczułam się jak idiotka.

(nie zauważyłam,sorry)

-Ja sama nawet czasami nie wiem czy on jest, czy go może nie ma. - stwierdziłam.
(Ok, to nic)

Zaśmiałam się.
-Hehe...zauważyłam,że jest troszkę skryty i dziwny,choć go prawie nie znam.

-Troszkę? Powiedziałabym: nieco bardziej skryty niż to możliwe. - skrzywiłam się.

-Racja,racja...Hmm....-zastanowiłam się nad czymś.-To twój były partner,tak?Ja miałam kiedyś wyjść za pięknego Shining Armora....-posmutniałam.

-Tak, to mój były partner. Wybudował wokół siebie mur, nikogo za niego nie wpuszczał. Myślałam, głupia, że może kiedy się z nim zwiążę powie mi, czemu chroni się za tym murem, ale to i tak na nic... Dlaczego ,,miałaś kiedyś wyjść''? Więc nie wyszłaś za niego?

(Muszę już iść, pa)

-Nie,nie wyszłam.Kiedy tylko się zaręczyliśmy zła królowa oszustów zamieniła się we mnie i zamknęła mnie w podziemiach zamku Canterlot.Cały okres przygotowań była przy nim,a on niczego się nie domyślił,bo ona go zahipnotyzowała i żywiła się jego miłością do mnie.Dnia ślubu,królowa Chrysalis zamknęła w podziemiach siostrę Shining Armora,Twilight.Kiedyś byłam jej opiekunką...W każdym bądź razie,Twilight pomogł mi się wydostać z podziemi,ale było za późno i Chrysalis,wciąż udając mnie,wyszła za mojego ukochanego...-łzy zaczęły spływać mi po twarzy.

-Przepraszam że się dopytuję, ale dlaczego nie udowodniłaś mu, że to TY jesteś prawdziwą Cadence?

-Ponieważ po pierwsze-był zahipnotyzowany i nic do niego nie docierało,a po drugie-kiedy zobaczyłam,jak całuje tą podłą oszustkę pękło mi serce...Nie mogłam już na niego patrzeć.Chrysalis zabrała go potem do swojego zamku i nie widziałam go więcej...Dopiero kiedy zaatakowano Diamentowe Imperium.

-Rozumiem. Nie będę cię więcej o to wypytywać. - obiecałam.

-Nic się nie stało.-uśmiechnęłam się.

Wszedłem stępa. W milczeniu zacząłem kłusować po lesie.

Zarżałam i spojrzałam za Castylem.